Udział w kosztach wychowania małoletniego po zakończeniu małżeństwa

Gdy pomiędzy parą hasło: "rozwód", każda ze stron powinna zapoznać się z paragrafami regulującymi prawo alimentacyjne. Ustawa kodeks rodzinny i opiekuńczy z dnia 25 lutego 1964 roku z późniejszymi zmianami wyznacza przywileje i zobowiązania po ustaniu małżeństwa. Zastrzeżeniem oznajmienia rozwodu jest ustanie pożycia małżeńskiego oraz złożony pozew rozwodowy przez jednego z małżonków.

W wyroku zasądzającym ustanie małżeństwa, sąd jest uprawniony do przyznania opieki nad dzieckiem jeden ze stron, wyznaczenia widzenia się z dzieckiem oraz w jakiej wysokości każdy z małżonków będzie uczestniczył w wydatkach utrzymania małoletniego. Decyzję sąd orzeka zgodnie z dobrem dziecka bądź rodzeństwa. Sąd może także ogłosić rozwód - www.michalstawinski.pl/ - ze wyłonieniem osoby winnej rozkładu pożycia. Rozwiedziony, który nie został ogłoszony winnym rozkładu pożycia i którego sytuacja materialna po rozwodzie uległa (polecana kancelaria adwokacka rozwodowa-http://www.kancelaria-cpr.pl/oferta/adwokat-rozwod) znacznemu nadwyrężeniu, może żądać od sądu orzeczenia o wypłacaniu alimentów (wysokość alimentów zależna jest od potrzeb rozwiedzionego i możliwości zarobkowych oraz zawodowych pozwanego).

Podział majątku po ustaniu małżeństwa może zostać potwierdzony również przez sąd na roszczenie jednego z małżonków, pod warunkiem, iż uskutecznienie tego podziału nie będzie owocować zbytnia zwłoką w całym postępowaniu. Natomiast obowiązek alimentacyjny rodzi się po ustaniu małżeństwa, wobec rodzica, któremu stała opieka nad dzieckiem została orzeczona. Obowiązek alimentacyjny obejmuje nakłady pieniężne na rzecz utrzymania i wychowania dziecka. Alimenty na dzieci przydzielane są w zależności od możliwości zarobkowych i zawodowych zobowiązanego rodzica.

Dożywotnim obowiązkiem alimentacyjnym są wydatki na rzecz dziecka niepełnosprawnego, które nie może się samo utrzymać z powodu problemów zdrowotnych. Rodzic może odwołać się jednak od przekazywania alimentów, gdy uwidoczni przed sądem, iż świadczenia na rzecz dziecka wiążą się z znacznym uszczerbkiem na zdrowiu bądź dziecko nie stara się usamodzielnić mimo posiadanych przez nie perspektyw. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się normę, iż rodzice powinni uczestniczyć w wydatkach utrzymania i wychowania dzieci równomiernie, chyba że w wypadku, gdy jedna ze stron nie ma ku temu możliwości czy też jest niepełnosprawna.